منحنی قامتم، قامت ابروی توست

خط مجانب بر آن، سلسله گیسوی توست
حد رسیدن به او، مبهم و بی انتهاست
بازه تعریف دل، در حرم کوی دوست
چون به عدد یک تویی من همه صفرها
آن چه که معنی دهد قامت دلجوی توست
پرتوی خورشید شد مشتق از آن روی تو
گرمی جان بخش او جزئی از آن خوی توست
بی تو وجودم بود یک سری واگرا

Benefits of
Cognitive Rehabilitation and
Neuropsychological Rehabilitation

By Harold L. Burke, Ph.D.

Neuropsychological rehabilitation, cognitive rehabilitation (cognitive retraining) for brain injury

Neuropsychological rehabilitation is a treatment modality employed by a neuropsychologist to assist patients who have sustained cognitive, emotional, and behavioral impairments as the result of an acquired brain injury. Causes of brain injury include traumatic brain injury (TBI), hypoxia, and stroke. There are two types of neuropsychological rehabilitation:
# Restorative rehabilitation helps the patient recover brain functions that have been impaired. This approach is usually emphasized initially until it is evident that the patient has reached a plateau or has reached the level of functioning that the patient had before the injury.
# Compensatory rehabilitation helps the patient cope with and compensate for impairments that are likely to be permanent.

Although restorative rehabilitation tends to be employed in the earlier stages of rehabilitation, the needs of the particular patient will dictate exactly which type will be utilized. In fact, at any given time during a program, a patient may receive one type for one particular function and the other type for yet another function.

From the beginning of a program, the neuropsychologist will be helping the patient and often the family to cope with the emotional and behavioral sequelae of the injury. Depending on the severity of the injury, life may never be the same. This can be frightening and depressing. Brain injury may also cause irritability, anger, temper outbursts, emotional lability, and impulsivity. In addition to private therapy and family counseling, the neuropsychologist will often refer to other professionals and support groups. It is very important that patients realize that they are not alone in this ordeal.

On the other hand, it often happens that patients may be unaware of their deficits, a condition known as anosagnosia. In that case, the neuropsycholgist will help patients to become aware of and to comprehend the consequences of impairments. This critical process helps patients to understand their limitations and increases their motivation to work harder in the program.

Regardless of the specific treatments used, the patient will likely need to have a comprehensive neuropsychological assessment performed. This will help to determine the extent of injury and to understand as completely as possible the strengths and weaknesses of the patient. At the Brain Therapy Center, this thorough assessment is required although a prior neuropsychological assessment will be accepted if it is fairly current and if it is deemed to meet acceptable standards.

How exactly is restorative rehabilitation conducted at the Brain Therapy Center?

At the Brain Therapy Center, the patient always receives treatment on a one-on-one basis either by a neuropsychologist or by a professional who is closely supervised by a neuropsychologist. The treatment typically involves four therapeutic modalities although they are very intimately intertwined and work synergistically.
# Attention process exercises are utilized to exercise very specific circuits in patients’ brains. This stimulates reorganization and recovery. In most cases, the initial emphasis is on optimizing patients’ arousal levels and normalizing as much as possible various aspects of attentional systems or systems involved in attention and concentration. This type of treatment usually helps other cognitive functions as well including aspects of memory, speed of information processing, and executive functions. Such programs usually contain hierarchically-arranged modules focusing on different cognitive domains. Patients move through these at their own paces as they master each one. Such exercises are practiced regularly, preferably five days per week; and consideration is given to helping patients generalize newly-learned or re-learned skills beyond the clinical setting to their home or vocational setting. Studies have shown improved long-term recovery with neuropsychological retraining. Such rehabilitation is highly quantifiable so that daily, immediate, precise feedback can be provided to both doctors and patients. This is thought to promote faster and more complete neuronal recovery (although the precise mechanisms are not well understood) to facilitate brain reorganization, to help patients compensate for certain permanent deficits, and to increase patients’ motivations and beliefs that they can progress toward normality as they see themselves actually making incremental progress.

# Psychotherapy (individual and family, as needed) addresses any emotional and behavioral difficulties that may arise from injuries as described above.

# EEG biofeedback (neurofeedback) is a cutting-edge technology that uses operant conditioning (reinforcement) to alter brain waves. It provides information to patients about their own nervous systems so that they can self-regulate more effectively.

# Counseling and assistance in meeting specific activities of daily living (e.g., financial matters, returning to work) will be provided as needed.

What is the difference between neuropsychological rehabilitation and cognitive rehabilitation or cognitive retraining?

Both neuropsychological rehabilitation and cognitive rehabilitation (or cognitive retraining) assist patients who have acquired brain injuries to resume normal lives as much as possible. Both may utilize restorative rehabilitation and compensatory rehabilitation. What differentiates neuropsychological rehabilitation from cognitive rehabilitation is that the former is performed by or under the direction of a licensed clinical neuropsychologist. Since neuropsychologists are also licensed clinical psychologists qualified to conduct psychotherapy, they can dovetail more effectively psychotherapy with exercises or other techniques used for brain retraining per se. In addition, it is the neuropsychologist who has conducted the comprehensive neuropsychological assessment often performed after an acquired brain injury. Therefore, he/she has the most comprehensive understanding of the strengths and weaknesses (cognitive, emotional, and behavioral) of any given patient.

This is not to imply that other professionals (e.g., physicians, speech therapists, physical therapists, occupational therapists) who work as members of rehabilitation teams do not perform very valuable functions. For example, speech therapists help patients recover language functions; and physical therapists and occupational therapists help patients to recover motor functions and ADL’s (activities of daily living). However, there is a distinct advantage in having neuropsychologists perform or oversee those portions of programs that focuses on restoring brain functions and that deal with the emotional problems that patients inevitably have while engaged in this often difficult process. Ultimately, an entire team of professionals, in addition to the extremely important families of patients, is often required for the complete rehabilitation of the patient.

At the Brain Therapy Center, we specialize in neuropsychological rehabilitation. Typically a patient is referred to our center after having already undergone an intense inpatient rehabilitation program with speech therapy, physical therapy, and occupational therapy. Often the patient has usually been stabilized on a medication. It is then our job to further the difficult rehabilitation of cognitive functions and to help the patient to cope with the emotional sequelae of cognitive impairments.

When is the best time to begin neuropsychological rehabilitation?

Ideally the sooner treatment begins, the better as with most medical treatments. However, for practical reasons, the principal one being financial, it is more typical that patients will enter such a program after at least three months post-injury. This is particularly the case if an inpatient rehabilitation program has been available for the first several months. Another reason is that the period of spontaneous recovery is most intense in the first three months with further significant recovery expected during the next three months and some additional recovery expected over the next six months. Therefore, insurance companies are reluctant to pay for outpatient programs that start sooner than three months. Even though many inpatient programs do not put enough emphasis on cognitive or neuropsychological rehabilitation, they do focus on important immediate problems such as restoration of language and motor skills, and medical stabilization.

Even if neuropsychological rehabilitation cannot be started after three months, neuropsychologists should still be consulted for at least two reasons. First, it is often very helpful to have comprehensive neuropsychological assessments to assist patients’ treating physicians and families in making important case management decisions (e.g., placement, long-term prognosis, competency). Second, neuropsychologists will be very helpful in helping patients and their families to deal with the emotional aspects of brain injuries.

Is there a “window of opportunity” for neuropsychological rehabilitation?

There is no convincing evidence that such a window exists even though it is true that rehabilitation should be started during the first year — the sooner the better. There are documented cases in the literature of patients who benefited from but had not started such programs until several years had elapsed since the original brain injury.

How long do such programs last?

This depends greatly on the severity of impairments and the individual patient. Programs, such as the one conducted at the Brain Therapy Center, can last from three months to over a year. However, case management and other assistance may be required for several years or even for the lifetime of the patient. Some patients require outpatient assistance (e.g., home care) or formal residential settings for years or for the remainder of their lives. The Brain Therapy Center can help patients to find resources for long-term assistance, but currently its programs are not designed for such long-term care.

Is neuropsychological rehabilitation reimbursed by insurance companies?

Often such programs are covered; it depends on the individual policy. However, persistence and advocacy by patients and their families are often required. In addition, it is very important to have documented proof that patients have impairments that are sufficiently severe as to warrant neuropsychological rehabilitation. The gold standard for such proof is a comprehensive neuropsychological assessment.

. خانهٔ سه خوابهٔ نسبتاً بزرگی در طبقهٔ سوم یک آپارتمان بود که دکوراسیون آن خیلی هماهنگ و باسلیقه چیده شده بود. نمی‌دانستم کجای تهران است و یا این که آپارتمان چند طبقه بود. کتابخانهٔ بزرگ و مجللی کنار اتاق پذیرایی قرار داشت. دیوارهای یکی از سه اتاق صورتی رنگ شده بود و با توجه به اندازهٔ میز تحریر و عروسک‌هایی که کنار آن چیده شده بودند می‌شد حدس زد که اتاق یک دختر نوجوان است. در اتاق دیگر یک تختخواب دونفره قرار داشت و در اتاق دیگر یک میز تحریر بزرگ که مقدار معتنابهی کتاب‌های مربوط به جامعه‌شناسی روی آن پخش شده بودند.

■ ■ ■مرد نیم ساعت پیش به خانه آمده بود و گفته بود «حوصله نداشتم، کلاس عصر رو تعطیل کردم». خستگی‌اش را با یک استکان چای در کرده بود و حالا روی کاناپه لمیده بود و داشت یک برنامهٔ مستند راجع به آب انبارهای روستاهای ایران نگاه می‌کرد. زن هم بعد از آن که همراه با شوهرش چای نوشیده بود و کمی حرف زده بود، به اتاق خودش برگشته بود و سرگرم کار ترجمه‌اش شده بود. خلاصه اوضاع آن قدر آرام بود که من بعید می‌دانستم واقعاً اتفاق خاصی در آن خانه بیفتد که ارزش داستان شدن داشته باشد. می‌خواستم زمان را به جلو ببرم که مادر از اتاقش بیرون آمد و گفت: پس چرا سمانه نیومد؟

ادامه را حتما بخوانید.........

یه روز دوتا فرشته بهم میرسن و یکیشون به اون یکی میگه :

اگه بدونی خدا به من چه ماموریتی داده سخت تعجب میکنی .

اون فرشتته دیگه هم میگه :

تو هم اگه بدونی خدا به من چه ماموریتی داده دوبله تعجب میکنی .

خلاصه این دوتا فرشته با هم به توافق میرسن که ماموریتاشونو بهم بگن .

فرشته اول میگه : یه ماهی تو دریا داره شنا میکنه و یه ماهیگیری هم مشغول ماهی گرفتنه ، من از طرف خدا مامورم که این ماهی رو بیارم و تو تور این ماهیگیر بندازم و این ماهیگیر ، این ماهی رو به شهر ببره ، تو اون شهر یه حاکم ظالمی حکومت میکنه که چند روزی هست که مریضه و در بستر بیماری قرار داره و خدا شفای اون حاکم ظالم و تو این ماهی قرار داده و میخواد این ماهی به وسیله چندتا واسته به اون حاکم ظالم برسه و شفا پیدا کنه.

خلاصه فرشته اولی ماموریتشو تعریف میکنه و نوبت به فرشته دومی میرسه .

فرشته دوم میگه : یه عابد ، زاهدی تو بیابون زندگی میکنه و همیشه در حال عبادت و ذکر و دعاست و ما عرشیان همیشه به صدای زیبای اون عادت داریم ، اما این عابد چند روزی است که گرسنه است . امروز این عابد در بیابان یه گیاه شیرین پیدا کرده و میخواد اونو با آب بجشونه و بخوره تا این باعث بشه که کمی از ضعف گرسنگی رها بشه . من از طرف خدا مامورم تا سنگ زیر ظرف اونو شل کنم که ظرف اون برگرده و اون نتونه اونو بخوره…….

خلاصه هر دوتا فرشته ماموریتهای خودشونو انجام میدن و میان پیش خدا و به خدا میگن : خدایا حکمت این دوتا ماموریتو واسه ما روشن کن…

خدا میفرماید : اون حاکم ظالم یه روز در شهر داشت سوارکاری میکرد ، اونجا بچه ها داشتن نگاهش میکردن که بین اون بچه ها یه بچه یتیم هم بود حاکم که داشت از اونجا رد میشد یه دست نوازشی به سر اون کشید و اون بچه تا مدتها در بین دوستاش به خاطر اون نوازش احساس شادی و خوشحالی میکرد و امروز که بیمار شده بود و وقت مرگش بود ما گفتیم به برکت اون کارش اونو شفا بدیم تا یه فرصت دیگه داشته باشه که تغییر کنه ….

فرشته ها با تعجب گفتن : پس خدایا اون عابد و زاهد چی ، اون که دوست خودت بود ، چرا نگذاشتی به آب شیرین بخوره ……………

خداوند فرمود : اون عابد مرد ، اون همون شب وقت مرگش بود اما خودش خبر نداشت .. اون هر شب در حال عبادت و رازو نیاز بود و امشب که خیلی هم گرسنه بود اگر اون آب رو میخورد به خواب میرفت و در حالت خواب پیش ما می آمد ، ما گفتیم امشب کمکش کنیم و نگذاریم اون آب را بخوره تا در همان حالت رازو نیاز به درگاه ما بیاد …………..
 

بنام خدایی که برای قلب دوست و برای اثبات دوستی اشک را افرید

اگر بار گران بودیم و رفتیم اگر نامهربان بودیم و رفتیم

گرچه این دنیا ندارد اعتباری این را نوشتم تا بماند یادگاری

سلام سلامی از قلب شکسته از قلبی دور افتاده همچون کبوتری سبکبال که دراسمان عشق به پروازدرامده است سلامی به بلندای اسمان و به زلال و خلوص چشمه ساران سلامی به لطافت گرمای بهاری سلامی همچو بوی خوش اشنایی سلامی بر خواسته از دل و نشسته بر دل

روز اول گل سرخي برام اوردي گفتي براي هميشه دوستت دارم روز دوم گل زردي برايم اوردي گفتي دوستت ندارم روز سوم گل سفيدي برايم اوردي و سر قبرم گذاشتي و گفتي منو ببخش فقط يه شوخي بود

بهت نمی گم دوسِت دارم،ولی قسم می خورم که دوسِت دارم بهت نمی گم هرچی که می خوای بهت می دم،چون همه چیزم تویی نمی خوام خوابتو ببینم، چون توخوش ترازخوابی اگه یه روزچشمات پرِاشک شد ودنبال یه شونه گشتی که گریه کنی،صِدام کن بهت قول نمی دم که ساکتت کنم ،اما منم پا به پات گریه می کنم اگر دنبال مجسمه سکوت می گشتی صِدام کن، قول می دم سکوت کنم اگه دنبال خرابه می گشتی تا نفرتتو توش خالی کنی ، صِدام کن چون قلبم تنهاست اگه یه روزخواستی بری قول نمیدم جلوتو بگیرم اما باهات میدوم اگه بیه روز خواستی بمیری قول نمی دم جلوتو بگیرم اما اینو بدون من قبل از تو میمیرم

چقدرعجيبه که تا مريض نشي کسي برات گل نمي ياره تا گريه نکني کسي نوازشت نمي کنه تا فرياد نکشي کسي به طرفت برنمي گرده تا قصد رفتن نکني کسي به ديدنت نمي ياد و تا وقتي نميري کسي تورو نمي بخشه

هيچكس لياقت اشكهاي تو را ندارد و كسي كه چنين ارزشي دارد باعث اشك ريختن تو نمي شود اگر كسي تو را آنطوركه ميخواهي دوست ندارد به اين معني نيست كه تو را با تمام وجودش دوست ندارد دوست واقعي كسي است كه دستهاي تورابگيردولي قلب تورالمس كند بدترين شكل دلتنگي براي كسي آن است كه در كنار او باشي و بداني كه هرگزبه اونخواهي رسيد

زندگی به من آموخت که چگونه اشک بریزم اما اشک به من نیاموخت که چگونه زندگی کنم

با سیم نازمژه هات یه عمره گیتارمی زنم نگاهتو کوک نکنی من خودمودارمی زنم چشمات اگه رو پنجرم طرحه ستاره نزنند دست خودم نیست دلمو به درودیوارمی زنم تواگه نباشی من مثل اون پسرکی که گمشده گوشه کوچه می شینم ازغم تو زارمی زنم

زندگي همچون کلافي پيچ در پيچ است که اولش پيچ است وآخرش هيچ است

عجب معلم بدی است این طبیعت که اول امتحان میگیرد بعد درس میدهد

 بنام انکه اشک راآفريد تا آتش جنگلهاي عشق را خاموش کند

هر کس به طریقی دل ما می شکند بیگانه جدا دوست جدا می شکند بیگانه اگر می شکند حرفی نیست از دوست بپرسید که چرا می شکند

دوست دارم زير بارون گريه کنم مي دوني چرا؟ چون کسي اشکهامو نمي بينه حتي تو عزيزم

اي بسته به تارو پودم من لايق عشق تو نبودم عشقي که نهفته در دلم بود در راه محبت تو کم بود

سکوت تنها دوستي است که هرگز خيانت نمي کند

عشق دو دستي تقديم نمي شود پس براي انکه به دستش بياري کوشش کن

هرگز نديدم بر لبي لبخند زيباي تو را هرگز نمي گيرد کسي در قلب من جاي تو را

عشق تنها ميکروبي است که از راه چشم سرايت مي کند

شمع سوزان توام اينگونه خامو شم نکن در کنارت نيستم اما فراموشم نکن